Ieder jaar zie ik ze weer, plastic ijslollystokjes op het Mantingerzand. Ik neem ze ook mee, ga ik nog eens wat mee doen. Dat is dus een blogbericht geworden.
Met gleufjes en gaten, kon je ze aan elkaar verbinden.
Ze komen door regen en wind weer boven het zand uit. Ik ken ze vanuit mijn jeugd. Zo’n 55 jaar geleden stond er aan de Leyweg in Den Haag een oude autobus, omgebouwd tot friettent. Dat was de eerste snackbar bij ons in de buurt (Morgenstond). Daar kon je ook ijslollys krijgen met deze stokjes. Welk merk ijs het was weet ik niet meer (65!). Van die stokjes kon je ‘dingen’ bouwen? Maar wat voor ‘dingen’ weet ik niet, er zat geen voorbeeld bij. En trouwens we hadden zo weinig zakgeld dat je af en toe maar een ijsje kon kopen. Dus veel stokjes kon je niet verzamelen.
Hier op het zand heb ik er, in de loop de jaren, meer gevonden. Uit verhalen uit de buurt weet ik dat er in de zestiger en zeventigerjaren, in het weekend, een ijscokar op het parkeerterrein aan de Mantingerdijk stond. Zo zijn ze, toen het ijsje op was, op het wandelpad weggegooid en later weer boven gekomen.
De verzameling
Je kan er dus eigenlijk niks mee.
Oude ‘vervuiling’ dus die dingen gaan erg lang mee. Bijna archeologie. Als ik er nog meer vind bouw ik een uitkijktoren. Straks ga ik een Raket nemen want ik lust ze nog steeds, ijslollys.
Wie weet nog welk merk ijs het was?
Nog zo’n bus gevonden op internet.
Bert de Buin toverde een oude streekbus van de GADO om tot mobiele snackwagen Foto: Suzanne Stoppels
Mantingerveld 
Ik denk dat het Vami ijsjes waren en de stokjes hadden een mengkleur van allerlei soorten plastic
LikeGeliked door 1 persoon
Ga ik zoeken. Dank voor je reactie.
LikeLike